Ateny

Można się spotkać ze stwierdzeniem, że Ateny to miasto bez architektury. Chyba szaleństwem jest tak twierdzić o miejscu, gdzie wznosi się Akropol, Partenon, gdzie powstało nowoczesne centrum olimpijskie, kiedy przygotowywano się do organizacji igrzysk w 2004 roku. Jednak współcześni ateńczycy podkreślają, że ich miasto przystosowane jest do podziwiania niezwykłych zabytków zza szyb autobusów turystycznych. Oni muszą żyć codziennością i brakuje im przestrzeni do życia. Na szczęście tą, którą mają, potrafią świetnie wykorzystać. Przez cały rok ulice tętnią życiem. Na placach, choć jest ich niewiele, zawsze kłębią się tłumy ludzi. Odwiedzają ogródki kawiarni, pubów, restauracji, zasiadają na ławkach.

Architektura

W Atenach zabytki zamknięte są jakby w skansenie archeologicznym. Centrum jest wyraźnie wydzielone, nie można w nim jeździć samochodami, poruszamy się tam wytyczonymi szlakami, pozwalającymi zwiedzić każdy wart tego obiekt. Są tam ulice dla pieszych, place, parki. Przestrzeń jest zadbana. Ale jednocześnie jesteśmy odcięci od prawdziwego greckiego życia. Nie ma sensu wypuszczać się na spacer poza centrum, bo tam zobaczymy głównie podobne do siebie wielorodzinne domy i plątaninę uliczek. Łatwo zabłądzić. Jeśli chodzi o kolor to zarówno w zabytkowej części, jak i w osiedlach mieszkaniowych, dominuje biały. „My w Grecji, lubimy kolor biały” – mówią autochtoni. To widać na każdym kroku.

Plaka

O Place warto wspomnieć dlatego, ze jest to dzielnica niepowtarzalna. W czasie, kiedy całe Ateny podporządkowane są turystyce, tutaj wciąż jeszcze żyje prawdziwe serce Grecji. W najwyższej części Plaki, wzdłuż kilkunastu krętych uliczek, czasami przechodzących w schody, rozciąga się dzielnica tawern, do których wieczorami „chodzą na buzuki" Ateńczycy i cudzoziemcy. Tawerny te zajmują partery niemal wszystkich domów, a czasem całe domy, przy ulicach Flessa, Lisfu, Erotokritu, Pritanfu. Mnisikleus i innych. Można tu zjeść, wypić, potańczyć, pośpiewać i nasłuchać się muzyki we wnętrzu i na świeżym powietrzu, na dziedzińcu i na ulicy, na schodach i na dachu, na werandzie i na strychu. Trudno czasem zorientować się, gdzie kończy się jeden, a zaczyna drugi lokal. Orkiestry konkurują z sobą, grając różne melodie, jednocześnie i bardzo głośno. Ceny w tych lokalach bywają różne, jednak w większości można tu tanio spędzić czas przy butelce wina. Można też oczywiście zjeść kolację lub typowo grecki posiłek składający się z chleba, sera, pomidorów, oliwek i wina. Ruch rozpoczyna się tu po 21ej, ale zabawa rozkręca się dopiero około północy.

Położenie

W Atenach mieszka około 19.000 ludzi na kilometr kwadratowy, w Warszawie około 3.300. W stolicy Grecji nie ma kawałka ziemi, który dałoby się jeszcze zagospodarować, grunt jest tam na wagę złota. Miasto najwyraźniej nie mieści się już pomiędzy swoimi czterema wzgórzami: Egaleo, Parnitha, Ymmitos, Penteli i Zatoką Saronicką Morza Egejskiego. Coraz intensywniej zagospodarowuje się otoczenie góry Hymettos, która leży między Atenami a międzynarodowym lotniskiem. Ateny zaczynały swój byt jako warownia z okresu mykeńskiego w połowie drugiego tysiąclecia p.n.e., a teraz są stolicą i największym miastem Grecji. Gmina centralna liczy 750.000 mieszkańców, aglomeracja ateńska prawie 3.800.000 ludzi. To jeden z najważniejszych ośrodków turystycznych Europy z zabytkami kultury antycznej.

Aglomeracja

Ateny poza samym centrum miejskim są także elementem wielkiego organizmu, na który składają się okoliczne gminy i miasteczka. Samo miasto podzielone jest na siedem ponumerowanych dzielnic. Dzielnice nie mają nazw, ale poszczególne regiony miasta tak, dzięki czemu łatwo osoby przyjezdne mogą trafić w konkretne miejsce. Te regiony to stare historyczne dzielnice ze swoimi oryginalnymi nazwami. Szczególnym rozwiązaniem jest samodzielne zarządzanie i infrastruktura każdej z tych dzielnic, jakby stanowiły administracyjną odrębność. Poza tym na cała aglomerację miejską składają się trzy nomosy, zarządzane przez nomarchów. Wszystkie trzy składają się na region określany, jako Attyka. Cała aglomeracja podzielona jest na ponad 50 gmin, wśród których samo miasto Ateny zajmuje nie więcej niż piątą część terytorium. Cała Attyka, to jeden nieprzerwany ciąg domów i liczek tak, ze trudno osobie postronnej stwierdzić, iż opuściła już właściwe Ateny i znajduje się w Kalithei czy Ilionie.

Zabytki

Turyści najchętniej korzystają z wytyczonych tras turystycznych. Mogą one biec na przykład: na sąsiednie do Akropolu wzgórze Filopapposa, miejsce najstarszego odkrytego, rozległego osadnictwa z ery neolitycznej i punkt widokowy na Akropol, skąd bardzo dobrze widoczny jest Odeon Herodesa Attyka albo przez Plakę lub wokół wzgórza Akropolu, na Plac Syntagma, żeby zobaczyć cogodzinne zmiany warty przy Grobie Nieznanego Żołnierza obok gmachu Parlamentu. Jeszcze na co innego zwrócimy uwagę, gdy pójdziemy na wzgórze i zabytkowy fort Likawitos, stanowiące znakomity punkt widokowy na zespół Akropolu oraz Wielkie Ateny, z przeciwnej strony niż wzgórze Filopapposa albo wejdziemy na wzgórze Areopagu tuż przy wejściu na Akropol. Możemy się też wybrać do jednego z licznych muzeów, jest ich w mieście ponad 80. Najważniejsze i najciekawsze to: Narodowe Muzeum Archeologiczne, zaliczanego do 10 najważniejszych muzeów świata, nowego Muzeum Akropolu, mieszczącego się w futurystycznym budynku, Muzeum Bizantyńskiego. Ogólnie na trasie zwiedzania każdego turysty powinny się znaleźć zespół architektoniczny Akropolu to przede wszystkim: Propyleje, Erechtejon, Apteros – Świątynia Nike, Partenon, Muzeum Akropolu, Odeon Herodosa Attyka, Teatr Dionizosa w Atenach, Zespół budynków publicznych starożytnej Agory Greckiej, Zrekonstruowana stoa Attalosa mieszcząca Muzeum Agory, Tezejon, Kościół Świętych Apostołów, Areopag, Agora rzymska, Wieża Wiatrów, Pozostałości biblioteki Hadriana, dawny meczet Fethiye Tzami – Meczet Zdobywców, Łuk Hadriana, Świątynia Zeusa Olimpijskiego, marmurowy stadion Kallimarmaro (Panathinaikon), cmentarz Keramejkos, kościoły bizantyńskie, w tym Panagia Gorgoepikoos i Kapnikarea i kilkanaście innych nieco bardziej nowoczesnych obiektów architektury.

Turystyka

Ateny są niewątpliwie betonową dżunglą – głośną i zanieczyszczoną. Stały się taką po drugiej wojnie światowej, kiedy ludność zaczęła napływać do stolicy bez umiaru. Turysta musi odnaleźć swoje Ateny, nie związane ze starożytnością. Może to być na przykład średniowieczne Bizancjum, czyli Plaka rozpościerająca się u stóp Akropolu, albo współczesność – najlepsze restauracje, barwne targi i bogate życie nocne. Poza tym, ze Ateny przyciągają turystów niepowtarzalnymi zabytkami, odstraszają wszystkim innym. Ceny są tam niewyobrażalne i właściwie nie ma miejsca, gdzie można tanio zjeść czy pobawić się. Grecka muzyka i niewielkie tawerny znajdują się tylko w jednym miejscu Aten, na słynnej Place, gdzie można posiedzieć na stopniach domu i posłuchać rozbrzmiewających wszędzie dźwięków buzuki. na uwagę zasługuje też ateńska komunikacja. Miasto posiada trzy własne linie metra oznaczone kolorami, stale rozbudowywane o nowe przystanki. W obszarze całej aglomeracji funkcjonuje gęsta sieć autobusowa i trolejbusowa oraz kilka linii nowoczesnych szybkich tramwajów, jak również nowoczesna kolej podmiejska "Proastiakos", wzdłuż jednej z autostrad, docierając także na główne lotnisko.

Nazwa

A skąd nazwa? Bogowie olimpijscy wybierali sobie miejsca, które maja nosić ich nazwę i w których ma być im oddawana szczególna cześć. A największe miasto w Grecji kłóciła się Atena i Posejdon. Zdecydowano, że wygra ten, kto podaruje miastu bardziej wartościowy prezent. Posejdon sprawił, że ze skały trysnęło źródło, a Atena zasadziła pierwsze drzewo oliwne.

Informacje ogólne

Region Attyka
Powierzchnia 38,964 km²
Ludność 780 tys
Gęstość 19 133 os./km²
Aglomeracja 4,4 mln

			Lovetotravel Kontakt

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies